hədər

sif. <ər.> Boş-boşuna, əbəs, heç bir nəticə verməyən; mənasız, faydasız. Qəssab Həsən aralıqda hədər ölümdən qorxub, özünü adamların içinə soxdu. M. C.. Hədər(ə) getmək – boşa çıxmaq, heç bir nəticə verməmək, faydası olmamaq, əbəs yerə sərf olunmaq. <Nərimanov:> Zəhmətiniz, deyəsən, hədər getdi, çox təəssüf! Q. İlkin. <Aydının> bütün zəhmətləri hədərə getmişdi. H. Seyidbəyli.